Voor dit verhaal moesten we een stukje rijden, want in het Gelderse Papendal is Niels de Langen hard in training. De Bergschenhoekse para-skiër is drie keer per week op het sportcentrum te vinden om toe te werken naar zijn grote doel: goud op de Paralympische Spelen van Milano Cortina.
Niels begon met skiën toen hij acht jaar oud was. Zijn ouders namen hem mee op wintersport, een traditie die al jaren in de familie zit. “Mijn vader skiet al sinds hij vier is en mijn moeder ook al heel lang. Ze zeiden: tot je 21ste thuislaten is niet de bedoeling, dus hij moet mee.” vertelt hij. Het bleek meteen een succes. “Ik vond het gelijk heel leuk. Ik zat maar één jaar bij de beginners en mocht na de eerste dag al door naar de gevorderden. Ik was een snelle leerling, maar ik dacht niet dat ik zelf heel veel talent zou hebben.”
Drie keer per week reist hij vanuit Bergschenhoek naar Papendal. “Wij trainen hier drie dagen in de week en dan rijd ik heen en weer. Ik sta om 6.15 uur op om hier om 8.00 uur fris en fruitig te kunnen trainen.” legt hij uit. Daarnaast traint hij thuis op dinsdag en donderdag nog een uur conditie. “Dat is relatief rustig, en in het weekend zijn we gelukkig vrij.”
Het skiën geeft hem veel terug. “Het mooie van het skiën vind ik de vrijheid en de adrenaline.” zegt hij. Die vrijheid voelt hij juist doordat hij zijn onderbenen mist. “Op de piste ben ik gelijkwaardig aan iedereen. De gelijkheid en de controle over de hoge snelheden, dat vind ik heel fijn.”
Zijn amputaties zijn het gevolg van een ernstige ziekte op zeer jonge leeftijd. “Toen ik elf maanden en twee weken oud was, heb ik een meningokokken sepsis gehad. Daardoor is mijn rechter onderbeen gelijk afgestorven en mijn linker onderbeen was heel zwaar beschadigd. Op mijn zestiende heb ik besloten om die ook te laten amputeren.”
Ondanks alles blijft Niels vooruitkijken. Na het winnen van zilver en brons is zijn ambitie voor de komende paralympische cyclus duidelijk. “Een doel voor de afgelopen Spelen was een medaille. De paralympische medaille is inmiddels binnen. Naast zilver en brons blijft er nog één kleur over, en dat is inderdaad goud. Dus ja, het doel is zeker goud in Milano Cortina.”
