Jasper Weeteling heeft een uitzonderlijke prestatie geleverd: hij liep als eerste Nederlander ooit een ultramarathon van 81 kilometer op Antarctica. In temperaturen tot -30 graden trotseerde hij de sneeuw, de wind en een zwaar parcours op een Russische basis.
Wetering omschrijft het moment waarop hij voor het eerst voet zette op Antarctica als “surrealistisch en episch”. Na een vlucht van zes uur vanuit Kaapstad stapte hij vanuit een Russisch vrachtvliegtuig een uitgestrekte sneeuwwoestijn in, met een blauwe gloed die tot de horizon doorliep.
De beslissing om deze extreme uitdaging aan te gaan ontstond volgens hem vrij impulsief. Hij heeft een achtergrond in duursport en liep eerder triatlons, marathons en ultramarathons. Na een langdurige hernia, waarbij bewegen nauwelijks mogelijk was, zocht hij bewust nieuwe grenzen op. Tijdens de coronaperiode bleef hij buiten zwemmen — zelfs in de winter — wat hem hielp omgaan met de pijn in zijn rug.
Het parcours op Antarctica bestond uit rondes van 4,5 kilometer die waren uitgezet in de directe omgeving van de Russische basis. Een langere route was niet mogelijk vanwege scheuren in de ijsplaat en wisselende weersomstandigheden. De strenge regels rondom natuurbehoud bepaalden bovendien dat alle deelnemers al hun materialen moesten ontsmetten en niets mochten achterlaten op het continent.
Weeteling deed ruim dertien uur over de volledige afstand. De laatste rondes waren zwaar door de kou en medische controles waren noodzakelijk omdat hij last kreeg van bevriezingsverschijnselen. Toch bleef hij doorgaan. “Bij 73 kilometer deed alles pijn, maar je moet doorpakken. Je bent hier omdat je hier wil zijn.”
Over de finish komen voelde voor hem als opluchting en trots. “Je denkt toch ook meteen: wat is het volgende?” vertelt hij. Extreem uitdagende ultralopen inspireren hem, al geeft hij aan dat hij zijn oorspronkelijke plan om honderd kilometer te lopen heeft laten varen door de omstandigheden.
Aansluitend op de ultramarathon maakte Weeteling nog een expeditie op Antarctica. De pinguïnkolonie die hij daar zag maakte diepe indruk. “Wij waren eigenlijk de dieren die zij konden bekijken. Hoe vrij ze leven in dat landschap was bijzonder. En ze zijn groter dan ik dacht.”
Foto: Antarctic Ice Ultra
