Clastres – De spanning op het startterrein van de Roparun stijgt, maar bij team Jatogniettan ging het vrijdagavond niet alleen over sportieve prestaties. Te midden van voorbereidingen en planningen stond plotseling één teamlid centraal: Menno Been, teamcaptain én aanstaande bruidegom.
In een warm samenzijn op de vooravond van de Roparun kreeg Menno onverwacht een bijzonder eerbetoon van zijn teamgenoten. Zijn eigen ‘vrijgezellenfeest’, in het veld georganiseerd door het team waar hij al jaren een onlosmakelijk onderdeel van is. Het hele team leverde een bijdrage aan het verrassingsprogramma, dat met veel creativiteit, humor en liefde werd opgebouwd. Peter van Mullem – beter bekend als Smulbeer – speelde daarin een centrale rol als aanjager en regisseur van het feestelijke avondprogramma.
“Ik had vooraf gezegd: geen gek pak. Nou, dat is dus mislukt,” lachte Menno zichtbaar ongemakkelijk, maar ook geraakt. “Ze hebben echt hun best gedaan. En ja, dan doe ik gewoon mee.”, sprak de aanstaand bruidegom in een ludiek opblaaspak van een man in sjiek pak.
De avond bereikte een emotioneel hoogtepunt toen het team een bijzonder eerbetoon bracht aan Sander Been, Menno’s broer en een van de grondleggers van het team – in de beginjaren actief onder de naam Gers, inmiddels een begrip in Rotterdamse Roparun-kringen. Sander overleed veel te jong, maar leeft voort in de harten van de teamleden. In een ontroerend moment werd een brief voorgelezen, zogenaamd geschreven door Sander aan zijn broer, waarin hij hem toezegt “er gewoon bij te zijn” op de bruiloft en van boven mee te kijken. Het raakte zichtbaar iedereen die erbij was.
Ook werd er stilgestaan bij het gemis van Jochem, vaste loper en dierbaar teamlid, die er dit jaar wegens ziekte niet bij kan zijn. Zijn vrouw Nikki is dit weekend wél aanwezig, en haar emotie was voelbaar toen het team even stilstond bij Jochem en zijn hoop om er volgend jaar “gewoon weer bij te zijn.”
Het team heeft een traditie om ieder jaar een spandoek mee te dragen met daarop de namen van geliefden voor wie het team deze tocht loopt. Ook dit jaar zijn er helaas nieuwe namen aan toegevoegd. “We hopen elk jaar dat dat niet hoeft, maar de realiteit is anders,” zei Menno. “Daarom doen we dit. Voor het leven.”
Het programma vol liefdevolle knipogen werd afgesloten met een spontane speech van Menno waarin hij sprak over liefde, het leven en het doel van de Roparun en een oproep rechtstreeks uit het hart: “Vier vooral het leven! Want als het niet meer kan, dat is gewoon kut.”
Team Jatogniettan is al jarenlang een hechte groep binnen de Roparun-familie. Ze reizen met humor, herinneringen en hoop. De verrassingsavond eindigde in verbondenheid, met een glas omhoog en tranen in de ogen. “Roparun is met een lach en een traan,” vatte Menno het treffend samen. “En dit was allebei.”
Zaterdag om 12.00 uur, klinkt in Clastres het officiële startschot. Team Jatogniettan is er klaar voor – met in hun hart een vrijgezellig begin, een broer die gemist wordt, een vriend die op afstand meeloopt met het grotere doel nooit uit het oog.
