Donderdagavond kwamen bezorgde inwoners wederom bijeen om hun zorgen te uiten over de mogelijke vestiging van een asielzoekerscentrum (AZC) in hun woonwijk. De demonstratie draaide volgens de actievoerders niet om haat, maar om liefde: voor hun gezinnen, hun buurt en hun toekomst.
“Wij willen een veilige omgeving.” was de meest gehoorde leus. Inwoners gaven aan dat ze vrezen voor de leefbaarheid van hun wijk als het AZC er daadwerkelijk komt. “We zien op tv wat er elders misgaat, dat willen we hier vóór zijn.” zei een spreker. Ook het gebrek aan communicatie vanuit de gemeente stuitte op veel weerstand. “Wij zijn als bewoners amateurs, geen politieke professionals. De besluitvorming voelt als iets dat over onze hoofden heen gebeurt.”
De demonstranten bestaan uit een brede alliantie. Hardliners willen überhaupt geen AZC in Lansingerland, anderen geven aan niet nog meer asielzoekers op te willen vangen. Maar ook een deel van de demonstranten is niet louter tegen opvang van asielzoekers. Er waren ook geluiden van solidariteit. “Ik ben voor opvang, maar niet op deze manier. Dit splijt de samenleving.” aldus een van de aanwezigen. Waar alle tegenstanders het over eens zijn, is dat de huidige wijze waarop het college de plannen door wil zetten niet correct is, geen draagvlak heeft en dat er niet goed over de locaties en samenstelling van de doelgroep is nagedacht.
Op een apart plekje van de tegendemonstranten stond één voorstander van opvang in Lansingerland. Zij benadrukte dat opvang een landelijke verantwoordelijkheid is: “Als elke gemeente iets bijdraagt, verlichten we de druk op plekken als Ter Apel.”
Diverse lokale politici grepen de kans aan om de demonstranten vanaf een podium toe te spreken. Marko Ruijtenberg van GroenLinks werd het spreken lastig gemaakt toen hij de Spreidingswet ter sprake bracht. Hij wees op het gevaar dat de provincie de regie overneemt als de gemeente geen gehoor geeft aan de taakstelling. Terry Duivesteijn van Leefbaar 3B en Dave Bergwerff van CDA konden op meer steun rekenen van de demonstranten. Zij verzetten zich gezamenlijk tegen de vier voorgestelde opvanglocaties in Lansingerland en pleiten voor alternatieven buiten woonwijken, zoals Bleizo. Beide partijen eisen prioriteit voor lokale woningzoekenden en noemen het participatieproces gebrekkig en onvoldoende serieus.
Verhaal gaat verder onder de foto.
Eén demonstrant zegt stellig dat de besluitvorming een strategie is: “Ze wijzen meerdere locaties aan, schrappen er dan twee, en denken dat we daarmee tevreden zijn. Maar wij trappen daar niet in.” Ook praktische bezwaren kwamen aan bod. De locatie zou pal naast een woonwijk liggen, zonder duidelijke overgang of voorzieningen. “Ze zeggen dat er is over nagedacht, maar waar zijn die voorzieningen dan? Er zijn vijf grassprieten en twee zandkorrels.” sneerde een bewoner.
De demonstratie liep ten einde bij de aanvang van de commissievergadering Samenleving. Diverse insprekers gingen het gemeentehuis binnen om hun zorgen te uiten gesteund door een druk bezochte publieke tribune. Patrick Hendriks, één van de woordvoerders van het actiecomité sprak ook in en bood een petitie aan tegen de komst van nog meer AZC’s die door ruim 2200 mensen is getekend.
Dominique van het actiecomité is blij en trots op de demonstranten: “We hebben vandaag voor de tweede keer laten zien dat we als verantwoordelijke inwoners een duidelijk en luid signaal kunnen afgeven. Daar moet de politiek nu naar gaan luisteren. Ik ben mega-trots op mijn buurtgenoten dat ze hier toch maar staan en dat we ondanks alle boosheid en emoties een ordelijk maar stevig protest hebben laten zien.”
