De gemeente Lansingerland heeft verschillende regelingen voor inwoners met een laag inkomen. Denk aan hulp bij onverwachte kosten of een bijdrage voor sport of school. Maar hoe goed werkt die hulp in de praktijk? Volgens een nieuw rapport van de Rekenkamer is dat moeilijk te zeggen. De gemeente weet niet goed wie gebruikmaakt van de regelingen en wie mogelijk hulp misloopt.
Wie krijgt hulp en wie niet?
In Lansingerland wonen naar schatting 3.600 mensen die minder verdienen dan 130% van het sociaal minimum. Dat is het bedrag waarvan de overheid zegt dat je er net van kunt rondkomen. In 2023 kregen maar 407 gezinnen bijzondere bijstand, bedoeld voor extra kosten zoals een kapotte wasmachine. Ook deden 77 personen mee aan een sportregeling voor volwassenen. Maar hoeveel mensen nou echt recht op hulp hadden zonder dat aan te vragen, is onbekend. De Rekenkamer adviseert de gemeente om doelen te stellen voor het bereik van de regelingen, maar Lansingerland kiest daar bewust niet voor en geeft aan liever maatwerk te leveren.
Aanvragen: best ingewikkeld
Voor elke regeling moet een aparte aanvraag worden gedaan, soms bij verschillende organisaties. Niet alles kan digitaal. Wie geen uitkering heeft, moet extra papieren inleveren, zoals loonstroken of bankafschriften. Er is wel hulp beschikbaar via bijvoorbeeld Kwadraad of het wijkteam, maar die ondersteuning is niet overal even goed geregeld. En niet iedereen weet waar hij of zij terecht kan.
Samenwerken zonder centrale regie
De gemeente werkt samen met organisaties als Leergeld, het Jeugdfonds en het Volwassenenfonds. Zij helpen inwoners met bijvoorbeeld kosten voor sport of school. Maar volgens het rapport is de samenwerking niet goed afgestemd. Organisaties moeten soms voor één gezin meerdere keren aanvragen doen, en er zijn vaak geen vaste contactpersonen. Dat maakt het werk onnodig ingewikkeld.
Wordt er gecontroleerd of het werkt?
De gemeente houdt bij hoeveel mensen een aanvraag doen en hoe snel die wordt afgehandeld. Maar er wordt niet gekeken of de hulp daadwerkelijk voldoende is en of deze goed aansluit bij wat mensen nodig hebben. Inwoners die niets aanvragen maar wél hulp nodig hebben, blijven daarnaast buiten beeld.
Wat doen andere gemeenten?
Capelle aan den IJssel pakt het actiever aan, met onder andere brieven aan inwoners, wijkgerichte acties en hulp via buurtmoeders. Barendrecht herkent dezelfde knelpunten als Lansingerland en werkt aan mogelijke verbeteringen. Gemeente Lansingerland blijft vooralsnog terughoudend. De Rekenkamer roept Lansingerland op om duidelijkere doelen te stellen en te zorgen dat meer mensen de weg naar hulp weten te vinden.
