In de strijd tegen de woningnood zijn in Bleiswijk drie woontorens opgeleverd, speciaal voor arbeidsmigranten. De torens staan naast kassen en het distributiecentrum van Jumbo. De plek waar veel tijdelijke krachten werken. Met deze flats moet de druk op de reguliere woningmarkt worden verlicht.
De flats bieden plaats aan meer dan 250 internationale medewerkers, die hier maximaal een half jaar mogen verblijven. Sebastian en Klara komen beiden uit Tsjechië, maar werken en wonen inmiddels met veel plezier in Nederland.
De 22-jarige Klara laat haar appartement zien in één van de gebouwen aan de Violierenweg in Bleiswijk. Met een app op haar telefoon haalt ze de deur van het slot. Alle bewoners hebben een eigen slaapkamer, die met zo’n zelfde slot is vergrendeld. “Goed voor mijn veiligheid”, zegt Klara daarover. “Dat ik hier privacy heb, geeft mij een fijn gevoel.”
Met drie andere vrouwen
De keuken, woonkamer en badkamer deelt ze wel met drie andere vrouwen. Soms eten de dames gezamenlijk. Klara voelt zich er goed, maar het allerfijnste aan deze plek vindt ze de locatie. “Het is maar tien minuten van mijn werk vandaan. En het treinstation is ook erg dichtbij, dus ik kan wanneer ik wil naar bijvoorbeeld Rotterdam gaan.”
Tienduizend arbeidsmigranten
Klara werkt als uitzendkracht bij de helpdesk van een supermarktketen. Ze betaalt zo’n 500 euro voor haar woonruimte. Ze is naar schatting een van de tienduizend arbeidsmigranten die in Bleiswijk werken, zegt Frank van Gool van KaFra Housing. Dit bedrijf zit achter de grote appartementencomplexen die speciaal voor deze doelgroep zijn geplaatst. Hij spreekt van een groot tekort in dergelijke woningen.
“We zijn een voorstander van locaties voor arbeidsmigranten op industriegebieden of aan de randen van woonwijken. Want die woonwijken zijn voor Nederlanders bedoeld”, stelt Van Gool. “Hier stond eerst een oude kas tussen allemaal moderne kassen. Het is het mooiste als je op dit soort locaties kunt bouwen.”
Volgens de ontwikkelaar zijn dit soort wooncomplexen hard nodig. “Er zijn in Nederland minimaal tweehonderdduizend bedden voor arbeidsmigranten nodig. Maar er zijn inmiddels meer dan zestigduizend woningen ‘verkamerd’ voor arbeidsmigranten, terwijl die eigenlijk voor Nederlanders bedoeld zijn. Als je het goed wil organiseren, zou je eigenlijk voor zeventig procent van de arbeidsmigranten in jouw gemeente onderdak moeten organiseren.”
In Bleiswijk zou het volgens hem dan nog gaan om zo’n 6.500 extra plekken. “De vraag is enorm. We zouden hier graag een tweede locatie ontwikkelen. Het is jammer dat mensen vaak in bezwaar gaan daartegen, als ze niet weten hoe mooi een locatie kan worden.”
Druk op woningmarkt
Ook Sebastian uit Tsjechië woont in een van de appartementen in het complex in Bleiswijk. “Ik ben iemand die houdt van privacy, dus het is heel fijn dat ik hier mijn eigen kamer heb”, legt hij uit. “Dan hoef ik niet te praten tegen anderen als het niet nodig is.”
In het gebouw is ook een fitnessruimte, wasruimte en een plek waar mensen bij elkaar kunnen zitten, onder het genot van een potje tafeltennis of biljart. Bovendien heeft elk gebouw een zogeheten ‘welfare officer’, die de taal spreekt van de bewoners en als eerste aanspreekpunt fungeert.
De Adviesraad Migratie heeft een rapport uitgebracht over arbeidsmigratie in Nederland. Daarin staat onder meer dat er veel misstanden bestaan in de huisvesting van arbeidsmigranten. Ze wonen vaak in krappe woonruimtes en er wordt veel huur ingehouden op hun loon. In het huidige kabinetsbeleid wordt volgens dit rapport te weinig rekening gehouden met de maatschappelijke en ecologische gevolgen van arbeidsmigratie, zoals de druk op de woningmarkt en zorg.
Sebastian is al langer in Nederland en verbleef eerst in een huis elders in de provincie Zuid-Holland. Hij heeft ervaring met de eerder genoemde misstanden in de huisvesting van arbeidsmigranten. “Daar had ik een gedeelde kamer met een andere jongen. Dit vind ik een stuk fijner, want ik woon met een stuk minder mensen. Het is hier goed georganiseerd: ik hoef over bijna niks na te denken. Ik word wakker, ga naar mijn werk en kom terug in mijn eigen ruimte. Dit is perfect voor mij.”
Tijdelijk
Kanttekening van deze vorm van wonen is wel: zodra mensen hun baan kwijt raken, zijn ze binnen vier tot acht weken óók hun woning kwijt. De woningen zijn uitsluitend bedoeld voor de uitzendkrachten die in de naast gelegen distributiecentra werken.
“Er is zo’n grote behoefte aan huisvesting, dat er dan graag weer andere mensen in verblijven”, legt Van Gool uit. Maar dat hoeft volgens de ontwikkelaar geen probleem te zijn. “Je ziet dat mensen na afloop van een contract vaak teruggaan naar hun land of dat ze ergens anders gaan werken. Daar kunnen ze dan weer huisvesting krijgen.”
De woningen zijn sowieso van tijdelijke aard. De bewoners wonen er maximaal zes maanden. “Als mensen hier voor het eerst naartoe komen, willen ze vaak ook graag met gelijkgestemden wonen. Maar als ze van plan zijn om langer te blijven, moeten ze gaan kijken of ze hier iets kunnen huren of kopen én kunnen integreren in de samenleving.
Voor Mara is het al duidelijk: zij wil zich echt in Nederland settelen en haar toekomst opbouwen. “Ik vind het hier helemaal fantastisch; zelfs het weer.”
Ontwikkelaar van Gool hoopt dat meer gemeenten het voorbeeld in Bleiswijk zullen volgen. “Ik kan alleen maar de gemeenten oproepen; kom hier kijken. Het is een mooi voorbeeld wat je ook in je eigen gemeente kunt opbouwen.
Dit verhaal is van mediapartner Rijnmond.
