De laatste week van de zomervakantie staat bij veel kinderen in de agenda als de week van de Jeugdspeelweek. Een vast onderdeel van het evenement waar kinderen al 45 jaar lang met veel enthousiasme aan deelnemen is het bouwen van hutten.
Wat begon als een initiatief van drie politieagenten om de jeugd van de straat te houden, is uitgegroeid tot een geliefde traditie, waar jong en oud samenkomt om te bouwen, te knutselen en vooral plezier te maken. “Het is een prachtige week voor de kinderen” vertelt Ruben Kuijper, een van de organisatoren van de Jeugdspeelweek. “We beginnen de week altijd met het bouwen van de hutten. Maandag staat helemaal in het teken van timmeren, zagen en creatief bezig zijn. Daarna volgen er de hele week nog andere leuke activiteiten zoals spelletjes en knutselwerkjes.”
Dit jaar vindt de Jeugdspeelweek plaats met de hulp van zo’n veertig vrijwilligers. “Zonder de inzet van al deze mensen zou het evenement niet mogelijk zijn.” zegt Kuijper. “We zijn echt een hechte gemeenschap die dit jaar na jaar mogelijk maakt.”
Hoewel de kinderen veel vrijheid hebben in hun ontwerpen, zijn er wel enkele regels waar ze zich aan moeten houden. “Je mag bijvoorbeeld geen hut hoger dan één verdieping bouwen, en er zijn strikte veiligheidsregels. Op donderdag mogen de kinderen zelfs in hun zelfgebouwde hutten blijven slapen, maar alleen als ze eerst zijn goedgekeurd door onze bouwkundige.” legt Kuijper uit.
Verhaal gaat verder onder de foto
De deelname aan de Jeugdspeelweek is voor veel kinderen het hoogtepunt van de zomer. “Ik doe dit al voor de vierde keer.” zegt een enthousiaste deelnemer. “Ik weet nog niet zeker of ik dit jaar blijf slapen, maar ik ben in ieder geval druk bezig met het bouwen van een mooie hut!”
Ook de ouders en grootouders genieten mee. “Onze kinderen deden vroeger al mee en nu helpen ze hun eigen kinderen weer.” vertelt een grootouder trots. “Het is geweldig om te zien hoe de traditie wordt doorgegeven.”
De week wordt afgesloten met het afbreken van de hutten en het opruimen van het terrein, waarbij de ouders ook een handje helpen. “Het is een lange en soms vermoeiende week, maar het is het allemaal waard als je de blije gezichten van de kinderen ziet.” besluit Kuijper.
