Of er al een kleedkamer beschikbaar was, zo vroeg de elftalmanager van Smitshoek 2 aan Jan Stolk, die net bekomen was van een hectische jeugd-ochtend aan de Sporthoek. ” Nee nog niet.”was het antwoord. “De wedstrijd is pas om kwart voor drie, het is nu vijf over één.”
Het was kenmerkend voor de professionele gedrevenheid van de gastploeg, wat ook later op het veld tot uiting kwam. De ploeg kwam om te winnen, dat was duidelijk en het werd aardig in het zadel geholpen door de scheidsrechter die naar de penaltystip wees vlak nadat hij het beginsignaal had gefloten.
Er kan een vraagteken worden gezet of de overtreding van interim back Sjoerd noodzakelijk was, maar het was wel een afdoende manier om de Smithoekse aanval tot een einde te brengen. En zo stond BVCB in de tweede minuut al met 0 – 1 achter nadat de nummer 9 van Smitshoek doelman van Steenbergen kansloos had gelaten.
Heel erg lang hadden de Barendrechtenaren geen plezier van de voorsprong. Reeds enkele minuten later was er de perfecte voorzet van Nick Baan vanaf de rechter flank. Bram Spuibroek haalde snoeihard uit en de bal vloog onhoudbaar in de touwen.
Het werd al snel duidelijk dat Smitshoek beter in de wedstrijd zat dan de gastheren. Men kon elkaar goed vinden, het positiespel oogde degelijk en BVCB kon er slechts onderbrekingsvoetbal tegenover zetten. Zoals het woord onderbreking al zegt, werd de bal wel regelmatig terug veroverd door de mannen in blauw wit, maar om het speeltuig in de ploeg te houden bleek problematisch. Vooral het doorjagen op de bal, (de balbezittende BVCB-er kreeg immer meteen met één of twee aanklevende tegenstanders te maken ) leverde succes op voor de Smitshoekers. En zo kwamen er veel kansen voor de uitspelende ploeg, maar slechts sporadische mogelijkheden voor BVCB.
Eén zo’n mogelijkheid kreeg Nick Baan. Staande in de omgeving van de penaltystip legde hij aan om op doel te schieten. Een voetje van een Smitshoekenaar deed de bal van richting veranderen zodat de doelman de bal ternauwernood over zijn doellat kon tikken. De daaropvolgende corner leverde niks op.
Ook de kans van Bram Spuibroek mag niet onvermeld blijven; hij trof het zijnet aan de buitenzijde, na voorbereidend werk van Ruben Mos.
Smitshoek creëerden zich veel meer kansen dan BVCB. De thuisspelende ploeg overleefde enkele hoekschoppen en wat andere dode spelmomenten, maar had geen antwoord op een prachtig afstandschot van de nummer 8 dat onverwacht de bal (die niet eens zo veel snelheid had) in de kruising deed belanden.
Terwijl BVCB eigenlijk in de achtervolging moest, moest het alle zeilen bij zetten om niet verder achterop te raken. Dat had zomaar gekund, toen de bal tegen het aluminium werd gekopt na de zoveelste corner die Smitshoek toegewezen kreeg van de arbiter.
Na enkele aanvalsgolven nog te hebben overleefd en nadat (toch nog) twee corners voor BVCB niks hadden opgeleverd gingen de ploegen aan de thee.
In de tweede helft gaf BVCB meer tegengas. De ruimtes werden groter en de energie die benodigd was om te blijven afjagen was blijkbaar opgebruikt door de gasten in het eerste bedrijf.
BVCB zette aan, had balbezit in de omgeving van het doel,maar voorzet of een assist bleef uit. Roy van Bragt zag het gerommel in de voorhoede aan vanaf een afstandje en besloot resoluut in te grijpen. Vanaf een meter of 20, spurtte hij richting zestienmetergebied en nam het doel onder vuur. Slechts enkele millimeters bevonden zich tussen de lat en de oversuizende bal.
Om de achterstand niet nog groter te laten worden, moest doelman Jeroen van Steenbergen flink aan de bak. Met verschillende soorten reddingen behoedde hij zijn teamgenoten voor een nog grotere achterstand: er waren achtereenvolgens eenvoudige reddingen, simpele reddingen, wat minder eenvoudige reddingen, maar ook wat moeilijkere reddingen en tot drie maal toe spectaculaire en ook nog wat onmogelijke reddingen. Op de bank van Smitshoek werden ze er wanhopig van.
Toch had hij op één inzet in tweede instantie geen antwoord en plotseling was er een doelpuntenverschil van twee ontstaan. Echter met nog ruim een half uur speeltijd leek er nog van alles mogelijk. En dàt er wat mogelijk was, bleek wel, toen Bram Spuibroek middels een kopbal (die via de onderkant van de lat het doel in stuiterde) de marge weer op 1 bracht.
Hoewel Smitshoek de betere ploeg was deze middag, wilde dat natuurlijk niet zeggen dat ze ook zouden moeten winnen. Zolang de marge slechts één doelpunt was, was het niet uitgesloten dat BVCB alsnog een punt in eigen huis zou houden.
Het was Nick Baan die tot twee keer toe een prachtige voorzet net niet tot doelpunt kon promoveren.
Ook Bram was heel dichtbij de gelijkmaker in de slotfase van de wedstrijd. Of er gescoord zou zijn als hij de bal had afgegeven aan één van de twee vrijstaande ploeggenoten zal altijd ongewis blijven.
De stand bleef zoals die was en met de nipte achterstand voor de gastheren blies de scheidsrechter er een einde aan, tot opluchting van de gasten.
Terugkijkend waren zowel spelers, staf en ook de supporters, het er na afloop van de wedstrijd wel over eens dat Smitshoek de terechte winnaar was, maar toch bleef er een onbestemd gevoel knagen dat er toch meer mogelijk was geweest voor de ploeg van Rob Lexmond.
