Nu Sinterklaas weer in het land is, is het altijd leuk om cadeautjes weg te geven. En dat deed BVCB 3 dan ook; een cadeautje in de vorm van een doelpunt in de blessuretijd.
En daarmee gaf het ook meteen twee punten weg, want een winnaar had deze wedstrijd niet verdiend.
In de beginfase van de eerste helft ging het gelijk op. Beide teams waren gebrand om een overwinning te behalen en gingen vol in de aanval.
In de 3e minuut was een schot op het doel van de schoen van Nick Baan een feit, maar de bal miste de juiste richting. Een soloactie van Bram Spuijbroek eindigde met de bal in het zijnet; helaas aan de buitenkant ervan. Verder kwam BVCB er amper aan te pas in het eerste bedrijf.
Brielle kreeg meer vat op het spel, waar BVCB had eigenlijk geen goed antwoord op had. Dat “vat krijgen op het spel” hield eigenlijk in dat elke BVCB-er die in balbezit kwam, meteen besprongen werd door twee of meer Briellenaren, waarna de man in balbezit zodanig op de huid gezeten werd dat er van een fatsoenlijk over spelen naar een teamgenoot amper sprake was. Zodoende kwam er van “het spelen van het eigen spel” wat betreft de gastheren nauwelijks iets terecht.
Het werd een aaneenschakeling van gehaastheid en slordigheden aan de zijde van de thuisspelende ploeg dwarsgezeten door felle tegenstand.
Brielle daarentegen mocht veel. De nummers 9 en 11 waanden zich in Plopsaland ook bekend als Het zestienmetergebied van BVCB. Met handige één tweetjes baanden ze zich zonder al te veel weerstand door de Bergschenhoekse defensie. Het is dat Man- Tussen- De -Palen Steenbergen een wereldpartij stond te keepen en dat Hulzebos en van Bragt beiden een keer de bal van de doellijn konden wegwerken, anders had het in de rust 0 – 3 of erger gestaan.
Nu stond BVCB na 45 minuten slechts met 0 – 1 achter door een doelpunt in de 11e minuut, gescoord door nummer 11.
In de tweede helft wist BVCB zich eindelijk van het kleefpleistervoetbal van de tegenstander te ontdoen. De ruimtes werden wat groter, de afspeelmogelijkheden wat uitgebreider en er leek weer wat mogelijk.
Nadat scheidsrechter van der Heiden een verdedigende actie in het zestienmetergebied van BVCB niet met een penalty had gesanctioneerd, deed hij dat 1 minuut later wèl toen Ruben Mos werd beet gepakt en onderuit ging in een uithoek van het strafschopgebied.
Onder luid Briels protest ging de bal op de stip. Men kan zich afvragen of zo’n protest nou zin heeft. Heeft u ooit wel eens een scheidsrechter (zonder VAR) op zijn beslissing terug zien komen? Dat is net zo zeldzaam als Marianne Thieme aantreffen in een kiprestaurant.
Aan Nick Baan werd de taak toebedeeld om de stand gelijk te trekken vanaf 11 meter. Hij schoot keihard op de vuisten van de keeper en in de rebound zelf in het doel: 1-1
Zo had de stand moeten blijven. Als we vrije trappen net buiten het zestienmetergebied buiten beschouwing laten (die geen doelpunten opleverden, dat moge duidelijk zijn), waren er nauwelijks kansen meer te ontwaren in het verloop van het tweede bedrijf, hoewel de bal die op de bovenzijde van de lat terecht kwam, na een onverwachte lob van afstand, van de schoen van Jeroen Hulzebos, niet onbenoemd mag blijven.
Maar de stand bleef niet gelijk. Anderhalf uur voetbal in Siberische weersomstandigheden waren er verstreken toen de BVCB-ers gigantisch stonden te klootviolen achterin. de organisatie even niet handhaafde, met een Sinterklaascadeau tot gevolg.
Slechts blessuretijd restte de ploeg van Rob Lexmond nog om een zeperd te voorkomen. Met man en macht werd er aangevallen, met man en muis verging het schip.
Eindresultaat: nul punten tegen een ploeg die aan het begin van de middag nog een plek onder BVCB in de ranglijst innam. Maar positief afsluitend: kwaliteiten genoeg in het team van Rob Lexmond om volgende week tegen Xerxes DZB 2 weer te klimmen op de ranglijst, daarvan zijn de hondstrouwe supporters, met uw verslaggever voorop, overtuigd.
