Drie doelpunten maakte BVCB 3 afgelopen zaterdag, waarvan één in eigen doel. Een bijkomstigheid was, dat ARC er twee maakte en zo dus aan het langste eind trok.
Wederom hadden zich twee steunpilaren zich vanwege blessures afgemeld voorafgaand aan deze wedstrijd. Het waren David en Bram, die ontbraken op het wedstrijdformulier, hetgeen een aderlating genoemd mag worden. Ondanks dat, maakte het Bergschenhoekse team er een mooie eerste helft van.
In de beginfase slaagden beide teams er niet in om het de ander de wil op te leggen. De toevoerwegen naar het doel van de tegenstander werden zorgvuldig afgesneden, zodat er een soort schaakspel op het middenveld ontstond. De Loek van Wely speelwijze als het ware. De bal werd rondgespeeld op zoek naar aanspeelpunten in de voorhoede. Aanspeelpunten die zich vooralsnog niet aandienden.
Pas na een kwartier was er de eerste mogelijkheid voor BVCB. Een aanval van ARC werd afgeslagen en meteen werd er omgeschakeld door Raymond. Via Brian werd Nick de vrije ruimte ingestuurd. De doelman was verrast, stond op het verkeerde been, maar zag tot zijn opluchting de door Nick geschoten bal naast zijn doel over de achterlijn verdwijnen.
Een schot van Thomas had een beter lot verdiend. Van dichtbij nam hij het doel onder vuur; de bal knalde op de lat, ging loodrecht omhoog en kwam uiteindelijk op het dak van het doel terecht.
BVCB combineerde zich telkens een weg naar voren. Het zag er voetballend heel verzorgd uit, dat moet gezegd.
Het eerste doelpunt kwam min of meer uit de lucht vallen. ARC zette de aanval op, maar het uiteindelijke doelpunt werd gemaakt door BVCB zelf. Een cadeautje voor de gasten en BVCB moest in de achtervolging.
Nick was wederom dichtbij een treffer. De bal ging –uit de draai geschoten- rakelings langs de doelpaal, nagestaard door de Bergschenhoekse middenvelders en aanvallers die mee naar voren waren gegaan.
Ook een kans van ARC mag niet ongenoemd blijven. De nummer 7 zal achteraf spijt hebben gekregen de bal niet zelf in het doel te hebben geschoten. Hij gunde de bal aan collega met rugnummer 10, die de bal knullig verspeelde, of was het de verdienste van doelman “Steen” , die zijn doel verkleinde?
Nadat twee vrije trappen rond de zestien niks hadden opgeleverd voor BVCB, was het in de 34ste minuut toch raak. Het doelpunt waarvan je wist dat ie zou komen. Thomas bediende Brian. Die moest nog een klein metertje afleggen voordat hij de bal onder de doelman door, tegen het net aan schoot.
Vlak voor de rust was er nog een prachtige mogelijkheid voor BVCB. Met een prachtige pass stuurde Raymond Thomas de vrije ruimte in. Echter de man uit Alphen aan den Greppel die de scheidsrechter assisteerde vond het nodig om voor buitenspel te vlaggen. De verder prima leidende, maar goedgelovige arbiter, blies op zijn fluit; einde mogelijkheid.
In het tweede bedrijf ging het niet goed met BVCB. Het niveau van de eerste helft werd nimmer meer behaald. BVCB begon er voortvarend aan, maar zo langzamerhand ging de finesse uit het spel. De vloeiende aanvallen uit het eerste bedrijf werden spaarzamer en spaarzamer tot er weinig van over bleef.
Toen in de 55ste minuut de 1 – 2 viel moest BVCB het antwoord lang schuldig blijven. Dat antwoord kwam in de laatste minuut van de wedstrijd. Brian scoorde toen het laatste doelpunt van de middag. Jammer was wel, dat ruim daarvoor, ARC de marge al op 2 had gebracht. Het doelpunt van Brian was dus slechts het aansluitdoelpunt, oftewel das Anschlusstor, zoals de Oosterburen zeggen.
In de allerlaatste fase, de 90 minuten waren om; er restte slechts blessuretijd, zette BVCB nog flink druk op de tegenstander die enigszins in verwarring was gebracht door het late, in hun ogen onnodige, doelpunt. Paniekerig werd er verdedigd door de gasten, maar een wondertje bleef uit.
De blessuretijd bleek te kort. En zo ging BVCB 3 weer van het veld af met een kleine, doch fatale achterstand.
